رسانه‌ ملی و دو افق انسجام ملی 

 رژیم وحشی، غاصب، مجرم و جانی صهیونی با برگزیدن نام اسرائیل، نام یک‌ پیامبر بزرگ، همان داستان قرآن بر سرنیزه کردن و همان ماجرای مسجد ضرار را به‌یاد می‌آورد.

این اسرائیل ننگین هیچ ربطی به حضرت یعقوب ندارد و ما برای او هیچ احترامی قائل نیستیم و همآن‌قدر که حضرت یعقوب را گرامی می‌داریم، از عفونت و عفریتی به اسم رژیم اشغالگر اسرائیل متعفن، متنفر و منزجریم. و نام بی‌مسمای اسرائیل حس وحدت و احترام در ما برنمی‌انگیزد‌ و ما نمی‌توانیم به سبب نام جعلی و غصب‌شده یک‌ پیامبر، با کشوری جنایتکار حس نزدیکی داشته باشیم. پس خواهان نابودی اسرائیل هستیم و این نام رژیمی جنایت‌پیشه و ظلمانی است و ربطی به نام مقدس حضرت اسرائیل ندارد.
 نکته دوم آن است که موضوع هم‌صدایی و وحت ملی، اتحاد بر سر حفظ موجودیت سرزمینی و دفاع از یکپارچگی ایران، حداقل دارای دو دیدگاه و افق متفاوت است. 
 یک معنا ناظر است بر اتحاد براساس استقامت برابر هر سلطه‌جوی اجنبی و متجاوز، برای دفاع از ایران و جمهوری اسلامی تحت فرماندهی رهبری واحد آن. رسانه‌ملی موظف به تشویق و محترم داشتن این اتحاد است.

هر نیروی سیاسی و هر قشر و هر فرد ایرانی که علیه ایران و دشمن مشترک، حاضر است با مواضع فکری و بیان آن و استواری بر آن تا رزم تبلیغی و سیاسی و نظامی در سنگرهای مقاومت در هرجای ایران عمل نماید، جزئی از سیلاب ملتی است که اجنبی و نوکرانش را غرق خواهد کرد.

بدیهی است که هرقدر ملت و طبقات و اقشار گوناگون آن و احزاب و نیروهای سیاسی و اجتماعی ولو اکثرا دارای یک مبانی اعتقادی و سیاسی واحد باشند، باز بسیاری دیگر دارای انواع نگرش‌ها، ایدئولوژی‌ها و مرام‌های سیاسی مختلف هستند. باوجود این همه طبق قانون اساسی حقوق تعریف‌شده‌ای دارند و بدون آن که منکر این اختلافات باشیم، باید وجود آن را قانونی و در چارچوب قانون اساسی صاحب حقوق قانونی بدانیم، بدان احترام بگذاریم و رسانه‌ملی باید صدای وحدت‌خواهانه این نیرو‌ها را منعکس سازد .
☆☆☆☆☆☆

 نکته سوم: 

افق دیگر از انسجام ملی، یک افق خلاف قانون اساسی و پیمان همگانی و عقل است. این دسته اصول قانون اساسی را زیر پا می‌نهد و برای خود حقوق و رانت‌های قلدرانه قائل است و از هر فرصتی برای ابلاغ افکار شالوده‌شکنانه‌اش از مقام و موقعیت سیاسی خود سوء‌استفاده می‌کند. مثلا در قانون اساسی هرفرد و حزب و جریان یاغی و شورشگر علیه حیات جمهوری اسلامی و همکار دشمنان ایران، مجرم و محروم از حقوق سیاسی و غیرقانونی و فاقد مجوز فعالیت است و اگر در زندان باشد، جز آن‌که حائز شرایط عفو باشد، نمی‌توان از ادامه مجازاتش چشم پوشید و ادعا کرد برای انسجام ملی آنها را باید دارای حق حضور سیاسی بدانیم و بدون توبه و محکوم کردن رفتار و عمل ضد ملی، بر صدر بنشانیم.

سوء‌استفاده از اتحاد ملی، برای فروپاشی جمهوری اسلامی و بالا کشیدن افراد و تفکرات و جریان‌های سیاسی مطرود، کاری منافقانه است. اگر موفقیت در استقامتی به‌دست آمد محصول استواری و انسجام ملی بر گرد اندیشه انقلابی دفاع تا پای جان بود نه خط تسلیم و غربگرایی و جریان‌های ضدانقلابی نولیبرال. استفاده فرصت‌طلبانه برای حاکم کردن این جریان ضدقانون اساسی و ضدانقلاب اسلامی و ضد خط امام (ره) و رهبری، یک خیانت فجیع به مردم است. افق وادادگی که به فروپاشی و بلبشو و نفوذ و تسلط خط ضدولایت فقیه و خط غربگرایی منجر می‌گردد، نمی‌تواند مدعی حق نفوذ و آزادی خرابکاری در مقاومت ملی و حاکم کردن خط غربگرایی گردد.